Maremma, miłość do swojej ziemi – Wiersz
W kolebce Maremmy, gdzie cienie spotykają się ze świtem, Opowieść o upływie czasu, zanim zostali przyciągnięci Rzymianie. Etruskie szepty odbijają się echem po krainie, Dziedzictwo utkane przez starożytne ręce. Pod czujnym spojrzeniem starożytnych cyprysów, korzenie przodków splatają się z delikatną morską bryzą. Ich historia rozgrywa się jeszcze przed powstaniem Rzymu, w sercu Maremmy, gdzie kształtuje się historia. Rolnicze ręce, trudzące się w objęciach ziemi, W bruzdach tajemnice czasu znajdują miejsce spoczynku. Słońce Toskanii, świadek każdego pługa i ziarna, Ród pracy, ponadczasowe credo. Strażniczka czasu, Maremma, ze starą mądrością, Kronikami wyrytymi w liściach oliwnych i opowiadanymi historiami. Rodzina, kamień węgielny, w tańcu placu, Łącząc pokolenia, ponadczasowy romans. Miłość do ziemi podczas każdej pełni księżyca
Czytaj więcej