Am Maremma senger Ëmfaassung, wou Sonn a Buedem alignéieren, Passioun entzündegt, wéi Wéngerten intertwine, Reie vu Verspriechen, an der Toskana sanft Betreiung, Eng Symphonie vun de Joreszäiten, e Canvas seelen. Mat eeler Hänn schwätze mir d'Äerd ëmfaassen, d'Rebe néieren, mat onwahrscheinlechen Gnod, Am Maremma's Häerz, wou antike Geflüster schwätzen, D'Sprooch vum Terroir, wéi d'Wuerzelen déif tauchen. Vum Sonnenopgang säin éischte Rous bis zu der Dämmerung mëll Ofstamung, De Rhythmus vum Land, eng zäitlos Lam, An all Wéngertrei, eng Geschicht ze entfalen, Vun Generatiounen Vergaangenheet, an Zukunft nach net erzielt. D'Sonn, e gëllene Kuss op Drauwe vum Feier, Wéi den Toskanesche Himmel Dreem molen, déi ni midd sinn, Vun Hiwwelen bis Däller, dem Land säi geheime Lidd, Echoen duerch d'Rebe, wou d'Erënnerungen gehéieren. All Stärekoup e Schatz, all